ثبت رپورتاژ آگهی در ارم بلاگ و امتیازات آن
درمان انواع بیماری ها با مصرف آب قلیایی
اعداد فرشته در عشق و روابط عاشقانه! ✓ورود به کانال یوتیوب
✓ ارم بلاگ | در 60 ثانیه وبلاگ خودتو بساز !!
ناتوانیهای یادگیری بر نحوه درک ، پردازش و واکنش کودک به اطلاعات جدید تأثیر می گذارد. با درک بهتر چالش های کودک خود می توانید به آنها در موفقیت در مدرسه و زندگی کمک کنید.
ابتدای ابتلا به اوتیسم تفاوت فاحشی ایجاد می کند. با شناختن علائم و نشانه های اولیه ، می توانید کودکی را که برای یادگیری ، رشد و شکوفایی نیاز دارد ، شناسایی و به او کمک کنید.
اوتیسم خود را از طریق طیفی از علائم بروز می دهد. اختلال طیف اوتیسم (ASD) در دوران نوزادی و اوایل کودکی ظاهر می شود و باعث تاخیر در بسیاری از زمینه های اصلی رشد ، مانند یادگیری گفتگو ، بازی و تعامل با دیگران می شود.
علائم و نشانه های اوتیسم و اثرات آن بسیار متفاوت است. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم فقط دارای اختلالات خفیف هستند ، در حالی که دیگران موانع بیشتری برای غلبه بر آنها دارند. با این حال ، هر کودک در طیف اوتیسم ، حداقل تا حدی در سه زمینه زیر مشکل دارد:
ارتباط کلامی و غیر کلامی.
ارتباط با دیگران و دنیای اطراف آنها.
انعطاف پذیر فکر کردن و رفتار کردن.
در مورد علت ایجاد اوتیسم و بهترین روش برای درمان آن نظرات مختلفی در بین پزشکان ، والدین و متخصصان وجود دارد.
یک واقعیت وجود دارد که همه در آن اتفاق نظر دارند: مداخله زود هنگام و فشرده کمک می کند. برای کودکان در معرض خطر و کودکانی که علائم اولیه را نشان می دهند ، می تواند همه تفاوت ایجاد کند. اما سن فرزندتان مهم نیست ، امید خود را از دست ندهید. درمان می تواند اثرات اختلال را کاهش دهد و به کودک در پیشرفت زندگی کمک کند.
اوتیسم در افراد یکی از اعضای خانواده به آن مبتلا بوده‌اند دیده می‌شود، بنابراین متخصصان فکر می‌کنند که احتمالاً اختلالی ارثی است. دانشمندان تلاش می‌کنند دقیقاً مشخص کنند که کدام ژن ممکن است مسئول انتقال اوتیسم به خانواده‌ها باشد.
مطالعات دیگر به دنبال پی بردن به این پرسش است که آیا اوتیسم می‌تواند به علت سایر مشکلات پزشکی یا چیزی در محیط اطراف کودک باشد.
ادعاهای دروغین برخی از والدین را درباره ارتباط میان اوتیسم و واکسن نگران کرده است اما مطالعات هیچ ارتباطی بین واکسن و اوتیسم پیدا نکرده‌اند. اطمینان حاصل کنید که کودک شما تمام واکسن‌های دوران کودکی را دریافت می‌کند زیرا آنها کودک شما را از ابتلا به بیماری‌های جدی که می‌تواند باعث آسیب و یا حتی مرگ شود دور نگه می‌دارند.
علائم اوتیسم تقریباً همیشه قبل از اینکه کودک 3 ساله شود شروع می‌شوند. معمولاً والدین ابتدا متوجه می‌شوند که کودک نوپا هنوز صحبت نکرده است و مانند دیگر کودکان در سن مشابه عمل نمی‌کند. اگرچه برای کودک مبتلا به اوتیسم معمول نیست که هم‌زمان با دیگر کودکان درهمان سن شروع به حرف زدن کند و سپس مهارت‌های زبانی خود را از دست بدهد.
تأخیر در صحبت کردن یا عدم صحبت. به نظر می‌رسد کودک ناشنوا باشد حتی اگر آزمون شنوایی طبیعی است.
رفتارها،علایق و بازی‌های تکراری و بیش‌ازحد. مثال‌ها شامل تکان دادن مکرر بدن، دل‌بستگی غیرمعمول به اشیاء و ناراحت شدن شدید در هنگام تغییر رویه‌ها است.
هیچ شخصی به‌عنوان اوتیسمی معیار وجود ندارد. بچه‌ها می‌توانند انواع مختلفی از رفتارها را از خفیف تا شدید داشته باشند. والدین اغلب می‌گویند که فرزند اوتیسمی آنها ترجیح می‌دهد که به‌تنهایی بازی کند و با افراد دیگر تماس چشمی نداشته باشد.
بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم دارای هوش زیر حد نرمال هستند.
نوجوانان مبتلا به اوتیسم اغلب افسرده هستند و اضطراب زیادی دارند، به‌ویژه اگر آنها دارای هوش متوسط یا بالاتر از حد متوسط باشند.
بعضی از کودکان در سال‌های نوجوانی اختلال تشنج مانند صرع را تجربه می‌کنند.
دستورالعمل‌هایی وجود دارد که پزشک برای تشخیص علائم اوتیسم فرزند شما مورد استفاده قرار می‌دهد.
تعاملات اجتماعی و روابط: به‌عنوان مثال کودک ممکن است مشکل ایجاد تماس چشمی داشته باشد. درک احساسات دیگران، مانند درد و ناراحتی، برای افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است دشوار باشد.
ارتباطات کلامی و غیرکلامی: کودک ممکن است هرگز صحبت نکند یا اغلب یک جمله خاص را دائماً تکرار کند.
علایق محدود به فعالیت‌ها و بازی: بچه‌های جوان‌تر اغلب بر روی بخشی از اسباب‌بازی و نه بازی با کل اسباب‌بازی تمرکز می‌کنند. کودکان و بزرگ‌سالان ممکن است جذب موضوعات خاصی مانند کارت بازی‌های معاملاتی یا مشاغل شوند.
کودک شما همچنین ممکن است یک آزمون شنوایی و برخی آزمایش‌های دیگر داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که مشکلات ایجاد شده ناشی از اختلالات دیگری نیست.
DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی) توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) منتشر شده است و برای تشخیص انواع اختلالات روانپزشکی توسط پزشکان استفاده می شود. پنجمین و جدید ترین نسخه DSM در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. DSM-5 در حال حاضر پنج زیرگروه ASD یا نمونه های خاص را شناسایی کرده است.که عبارتند از:
با یا بدون همراهی اختلالات فکری
با یا بدون اختلال زبان
مرتبط با یک بیماری پزشکی یا ژنتیکی شناخته شده یا یک عامل محیطی
همراه با اختلال عصبی ، روانی یا رفتاری دیگر
با کاتاتونیا (جمود خلسه ای)
یک فرد می تواند یک یا چند تا از این موارد تشخیصی را داشته باشد.
قبل از DSM-5 ، برای افراد در طیف اوتیسم ابتلا به یکی از اختلالات زیر تشخیص داده می شد:
اختلال اوتیسم
سندرم آسپرگر (Asperger’s syndrome)
اختلال فراگیر رشد طبقه بندی نشده (PDD-NOS)
اختلال از هم گسیختگی کودکی
توجه به این نکته مهم است که شخصی که یکی از این تشخیص های قبلی را دریافت کرده است ، تشخیص خود را از دست نداده و نیازی به ارزیابی مجدد ندارد. مطابق گفته DSM-5 ، تشخیص گسترده تر ASD اختلالاتی مانند سندرم آسپرگر را در بر می گیرد.
به عنوان یک والدین ، در بهترین موقعیت برای تشخیص اولین علائم هشدار دهنده اوتیسم هستید. شما فرزند خود را بهتر از هرکسی می شناسید و رفتارها و عقایدی را مشاهده می کنید که ممکن است یک متخصص اطفال در یک ویزیت پانزده دقیقه ای سریع فرصتی برای دیدن آنها نداشته باشد. متخصص اطفال کودک شما می تواند یک شریک ارزشمند باشد ، اما اهمیت مشاهدات و تجربه خود را کاهش ندهید .
رشد کودک خود را کنترل کنید. اوتیسم شامل انواع تاخیرهای رشد است ، بنابراین مراقبت دقیق از اینکه - یا اگر - کودک شما به نقاط عطف اصلی اجتماعی ، عاطفی و شناختی برخورد می کند ، یک روش موثر برای تشخیص مشکل در اوایل بیماری است. در حالی که تاخیر در رشد به طور خودکار نشان دهنده اوتیسم نیست ، اما ممکن است نشان دهنده افزایش خطر باشد.
اگر نگران هستید اقدام کنید. هر کودکی با سرعت متفاوتی رشد می کند ، بنابراین اگر کودک کمی برای صحبت یا راه رفتن تأخیر دارد نیازی به وحشت ندارید. وقتی نوبت به توسعه سالم می رسد ، طیف گسترده ای از "معمولی" وجود دارد. اما اگر فرزند شما نقاط عطف سن خود را برآورده نمی کند یا مشکوک به مشکلی هستید ، بلافاصله نگرانی خود را با پزشک کودک در میان بگذارید. منتظر نمانید
رویکرد انتظار و دیدن را قبول نکنید. به بسیاری از والدین نگران گفته می شود: "نگران نباشید" یا "صبر کنید و ببینید". اما انتظار بدترین کاری است که می توانید انجام دهید. شما در سنی که کودک شما بیشترین شانس را برای پیشرفت دارد ، خطر از دست دادن وقت ارزشمند را در معرض خطر قرار می دهید. بعلاوه ، این که این تاخیر ناشی از اوتیسم یا عامل دیگری باشد ، بعید به نظر می رسد که کودکان با تأخیر در رشد به سادگی "از مشکلات" رشد کنند. به منظور ایجاد مهارت در زمینه تأخیر ، کودک شما نیاز به کمک بیشتر و درمان هدفمند دارد.
به غریزه خود اعتماد کنید. در حالت ایده آل ، پزشک کودک نگرانی های شما را جدی گرفته و ارزیابی کاملی از اوتیسم یا سایر تاخیرهای رشد را انجام می دهد. اما بعضی اوقات ، حتی پزشکان خوش فکر پرچم های قرمز را از دست می دهند یا مشکلات را دست کم می گیرند. اگر به شما می گوید مشکلی وجود دارد ، به روده گوش دهید و پیگیر باشید. قرار ملاقات بعدی با پزشک را تعیین کنید ، نظر دوم را جویا شوید یا از یک متخصص رشد کودک ارجاع کنید.
اگر اوتیسم در دوران نوزادی گرفتار شود ، درمان می تواند از قابلیت انعطاف پذیری قابل توجه مغز جوان استفاده کامل کند. اگرچه تشخیص اوتیسم قبل از 24 ماه سخت است ، اما علائم آن معمولاً بین 12 تا 18 ماه است. اگر علائم تا 18 ماهگی تشخیص داده شود ، درمان فشرده می تواند به سیم پیچیدن مغز و معکوس کردن علائم کمک کند.
اولین نشانه های اوتیسم شامل عدم وجود رفتارهای معمولی است - نه وجود رفتارهای غیر معمول - بنابراین تشخیص آنها دشوار است. در برخی موارد ، اولین علائم اوتیسم حتی به عنوان نشانه هایی از "کودک خوب" سو تعبیر می شود ، زیرا کودک ممکن است آرام ، مستقل و کم طلب به نظر برسد. با این حال ، اگر می دانید به دنبال چه چیزی باشید ، می توانید علائم هشدار دهنده را زودتر بگیرید.
برخی از نوزادان اوتیسم به نوازش پاسخ نمی دهند ، برای تحویل گرفتن تماس نمی گیرند و یا به مادران خود هنگام تغذیه نگاه نمی کنند.
کودک یا کودک نوپا شما این کار را نمی کند:
ارتباط چشمی برقرار کنید ، مانند اینکه هنگام تغذیه به شما نگاه می کنیم یا هنگام لبخند به شما لبخند می زنیم.
به نام آنها یا به صدای یک صدای آشنا پاسخ دهید.
وقتی موارد را مشخص می کنید اشیا را بصری دنبال کنید یا ژست خود را دنبال کنید.
خداحافظی را نشان دهید یا تکان دهید ، یا از حرکات دیگر برای برقراری ارتباط استفاده کنید.
برای جلب توجه خود سر و صدا کنید.
نوازش را آغاز کنید یا به آن پاسخ دهید یا برای برداشتن دراز شوید.
از حرکات و حالات صورت خود تقلید کنید.
با افراد دیگر بازی کنید یا علاقه و لذت را به اشتراک بگذارید.
در صورت صدمه زدن به خود یا احساس ناراحتی ، به آن توجه کنید
تأخیرهای زیر ارزیابی فوری توسط متخصص اطفال کودک شما را الزام می کند:
تا 6 ماهگی: هیچ لبخند بزرگی یا سایر عبارات گرم و شادی آور وجود ندارد.
تا 9 ماهگی: عدم اشتراک صدا ، لبخند یا سایر حالات صورت به عقب و جلو.
تا 12 ماهگی: عدم پاسخگویی به نام.
تا 12 ماهگی: بدون حباب یا "صحبت کودک".
تا 12 ماهگی: بدون حرکات رفت و برگشت ، مانند اشاره ، نشان دادن ، رسیدن یا تکان دادن.
تا 16 ماهگی: هیچ کلمه ای گفته نشده است.
تا 24 ماهگی: هیچ عبارت دو کلمه ای معنی داری وجود ندارد که شامل تقلید یا تکرار نباشد.
با بزرگتر شدن کودکان ، پرچم های قرمز اوتیسم متنوع تر می شوند. علائم و نشانه های هشدار دهنده بسیاری وجود دارد ، اما آنها به طور معمول حول مهارت های اجتماعی مختل ، مشکلات گفتاری و زبانی ، مشکلات ارتباطی غیر کلامی و رفتار انعطاف ناپذیر می چرخند.
نسبت به افراد دیگر یا از آنچه در اطراف آنها می گذرد بی علاقه یا غافل به نظر می رسد.
نمی داند چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند ، بازی کند یا دوست شود.
ترجیح می دهد که شما را لمس نکنید ، نگه ندارید یا به آغوش بکشید.
بازی "تظاهر" نمی کند ، درگیر بازی های گروهی نیست ، از دیگران تقلید نمی کند ، یا از اسباب بازی ها به روش های خلاقانه استفاده نمی کند.
در درک احساسات یا صحبت در مورد آنها مشکل دارد.
به نظر نمی رسد وقتی دیگران با آنها صحبت می کنند ، می شنود.
منافع یا موفقیت های خود را با دیگران به اشتراک نمی گذارد (نقاشی ها ، اسباب بازی ها).
تعامل اساسی اجتماعی می تواند برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دشوار باشد. به نظر می رسد بسیاری از بچه های طیف اوتیسم ترجیح می دهند در دنیای خودشان زندگی کنند ، دور و جدا از دیگران.
با لحنی غیرمعمول یا با ریتم عجیب و غریب صحبت می کند (به عنوان مثال هر جمله به گونه ای پایان می یابد که گویی سوالی می پرسید).
کلمات یا عبارات مشابه را بارها و بارها تکرار می کند ، اغلب بدون هدف ارتباطی.
به جای پاسخ دادن به س aالی ، با تکرار آن پاسخ می دهد.
از زبان به اشتباه استفاده می کند (اشتباهات دستوری ، کلمات اشتباه) یا به شخص سوم به او اشاره دارد.
در برقراری نیازها یا خواسته ها مشکل دارد.
دستورالعمل ها ، عبارات یا سوالات ساده را نمی فهمد.
آنچه را که گفته می شود بیش از حد تحت اللفظی قرار می دهد (از زیر رنگ طنز ، کنایه و کنایه می گذرد)
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در گفتار و زبان مشکل دارند. غالباً ، آنها دیر شروع به صحبت می کنند.
از تماس چشمی جلوگیری می کند.
از حالات صورت استفاده می کند که با گفته های آنها مطابقت ندارد
حالات چهره ، لحن صدا و حرکات دیگران را انتخاب نمی کند.
حرکات بسیار کمی (مانند اشاره) انجام می دهد. ممکن است به صورت سرد یا "روبات مانند" روبرو شود.
به طور غیرمعمول به مناظر ، بوها ، بافت ها و صداها واکنش نشان می دهد. ممکن است به خصوص در برابر صداهای بلند حساس باشد. همچنین می تواند نسبت به ورود / خروج افراد و همچنین تلاش دیگران برای جلب توجه کودک بی پاسخ باشد.
وضعیت بدنی غیرمعمول ، دست و پا چلفتی یا روشهای غیر عادی حرکت (به عنوان مثال ، راه رفتن منحصر به فرد بر روی نوک انگشتان).
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در انتخاب نشانه های غیرکلامی ظریف و استفاده از زبان بدن مشکل دارند. این امر "دادن و گرفتن" تعامل اجتماعی را بسیار دشوار می کند.
یک روال سخت را دنبال می کند (به عنوان مثال اصرار دارد که مسیر خاصی را به مدرسه بپیماید).
در انطباق با هرگونه تغییر در برنامه یا محیط مشکل دارد (به عنوان مثال اگر مبلمان مرتب شود یا زمان خواب در زمانی متفاوت از حالت معمول باشد ، ناراحتی ایجاد می کند).
اتصالات غیرمعمول به اسباب بازی ها یا اشیا عجیب مانند کلیدها ، کلیدهای روشنایی یا نوارهای لاستیکی. وسواس وسایل را مرتب یا مرتب می کند به ترتیب خاصی.
مشغول شدن به یک موضوع باریک مورد علاقه ، اغلب شامل اعداد یا علائم (به عنوان مثال ، حفظ کردن و خواندن حقایق مربوط به نقشه ها ، برنامه های قطارها ، یا آمار ورزشی).
مدت طولانی را به تماشای اشیا در حال حرکت مانند پنکه سقفی یا تمرکز روی یک قسمت خاص از یک شی مانند چرخ های ماشین اسباب بازی می گذراند.
همان اعمال یا حرکات را بارها و بارها تکرار کنید ، مانند ضربه زدن به دست ، تکان دادن یا چرخاندن (معروف به رفتار خود تحریک کننده یا تحریک کننده). برخی از محققان و پزشکان معتقدند که این رفتارها ممکن است بیش از تحریک کودکان اوتیسم را تسکین دهد.
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در رفتارها ، فعالیت ها و علایق خود اغلب محدود ، انعطاف ناپذیر و حتی وسواس دارند.
دست زدن
تکان خوردن به عقب و جلو
در حال چرخش در یک دایره است
زدن انگشت
کوبیدن سر
خیره به چراغ ها
حرکت انگشتان جلوی چشم
انگشتان دست زدن
گوش زدن
خراشیدن
ردیف اسباب بازی ها
در حال چرخش اشیا
چرخیدن چرخ
تماشای اشیا در حال حرکت
با چراغ زدن سوئیچ روشن و خاموش می شود
تکرار کلمات یا صداها
تا همین اواخر ، بیشتر دانشمندان معتقد بودند که اوتیسم بیشتر توسط عوامل ژنتیکی ایجاد می شود. اما تحقیقات جدید و پیشگامانه نشان می دهد که عوامل محیطی نیز ممکن است در ایجاد اوتیسم مهم باشند.
نوزادان ممکن است با آسیب پذیری ژنتیکی در برابر اوتیسم متولد شوند که سپس توسط چیزی در محیط خارجی ایجاد می شود ، یا در حالی که او هنوز در رحم است یا زمانی بعد از تولد.
توجه به این نکته مهم است که محیط در این زمینه به معنای هر چیزی خارج از بدن است. این فقط به مواردی مانند آلودگی یا سموم موجود در جو محدود نمی شود. در حقیقت ، به نظر می رسد یکی از مهمترین محیطها ، محیط قبل از تولد باشد.
عوامل قبل از تولد که ممکن است در اوتیسم نقش داشته باشند
مصرف داروهای ضد افسردگی در دوران بارداری ، به خصوص در 3 ماه اول.
کمبودهای تغذیه ای در اوایل بارداری ، به خصوص عدم دریافت اسیدفولیک کافی.
سن مادر و پدر
عوارضی در هنگام تولد یا اندکی پس از آن ، از جمله وزن بسیار کم هنگام تولد و کم خونی نوزادان
عفونت های مادر در دوران بارداری.
قرار گرفتن در معرض آلاینده های شیمیایی مانند فلزات و سموم دفع آفات در دوران بارداری.
تحقیقات بیشتری در مورد این عوامل خطر قبل از زایمان مورد نیاز است ، اما اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید ، برداشتن گام هایی برای کاهش خطر ابتلا به اوتیسم در کودک نمی تواند ضرر داشته باشد.
یک مولتی ویتامین بخورید. مصرف روزانه 400 میکروگرم اسید فولیک به جلوگیری از نقایص مادرزادی مانند اسپینا بیفیدا کمک می کند. مشخص نیست که آیا این امر به کاهش اوتیسم نیز کمک می کند یا خیر ، اما مصرف ویتامین ها نمی تواند صدمه بزند.
در مورد SSRI ها سوال کنید. زنانی که از SSRI استفاده می کنند (یا در دوران بارداری دچار افسردگی می شوند) باید با پزشک در مورد تمام خطرات و مزایای این داروها صحبت کنند. افسردگی درمان نشده در مادر نیز می تواند بعداً بر بهزیستی فرزند او تأثیر بگذارد ، بنابراین تصمیم گیری ساده ای نیست.
مراقبت های دوران بارداری را انجام دهید. خوردن غذای مقوی ، تلاش برای جلوگیری از عفونت و مراجعه به پزشک برای معاینات منظم می تواند احتمال به دنیا آوردن کودک سالم را افزایش دهد.
در حالی که شما نمی توانید ژن های فرزندتان را به ارث ببرید ، یا او را در برابر هرگونه خطر محیطی محافظت کنید ، اما یک چیز بسیار مهم وجود دارد که می توانید برای محافظت از سلامتی کودک خود انجام دهید: اطمینان حاصل کنید که وی طبق برنامه واکسینه شده است.
علیرغم بحث و جدال فراوان در مورد این موضوع ، تحقیقات علمی از این نظریه که واکسنها یا مواد تشکیل دهنده آنها باعث اوتیسم می شود ، پشتیبانی نمی کند. پنج مطالعه مهم اپیدمیولوژیک که در ایالات متحده ، انگلستان ، سوئد و دانمارک انجام شد ، نشان داد که کودکانی که واکسن دریافت کرده اند ، میزان اوتیسم بیشتری ندارند. علاوه بر این ، یک بررسی عمده ایمنی توسط موسسه پزشکی موفق به یافتن هیچ مدرکی در مورد اتصال نشد. سازمان های دیگری که به این نتیجه رسیده اند که واکسن ها با اوتیسم ارتباط ندارند عبارتند از مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) ، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) ، آکادمی اطفال آمریکا و سازمان بهداشت جهانی (WHO).
افسانه ها و حقایقی درباره واکسیناسیون در دوران کودکیافسانه: واکسن لازم نیست.
واقعیت: واکسن ها کودک شما را در برابر بسیاری از بیماری های جدی و بالقوه کشنده از جمله سرخک ، مننژیت ، فلج اطفال ، کزاز ، دیفتری و سرفه بزرگ محافظت می کنند. این بیماری ها امروزه غیر معمول هستند زیرا واکسن ها وظیفه خود را انجام می دهند. اما باکتری ها و ویروس های ایجاد کننده این بیماری ها هنوز وجود دارند و می توانند به کودکانی که ایمن نشده اند منتقل شوند.
باور غلط: واکسن ها باعث اوتیسم می شوند.
واقعیت: علیرغم تحقیقات گسترده و مطالعات ایمنی ، دانشمندان و پزشکان ارتباطی بین واکسیناسیون کودکان و اوتیسم یا سایر مشکلات رشد پیدا نکرده اند. کودکانی که واکسینه نشده اند ، میزان کمتری از اختلالات طیف اوتیسم را ندارند.
افسانه: واکسن ها خیلی زود تجویز می شوند.
واقعیت: واکسیناسیون زودرس کودک شما را در برابر بیماری های جدی که به احتمال زیاد - و خطرناک ترین - در نوزادان اتفاق می افتد محافظت می کند. انتظار برای ایمن سازی کودک ، او را در معرض خطر قرار می دهد. برنامه واکسیناسیون توصیه شده به گونه ای طراحی شده است که با سیستم ایمنی بدن کودکان در سنین خاص بهترین عملکرد را داشته باشد. یک برنامه متفاوت ممکن است محافظت یکسانی نداشته باشد.
باور غلط: واکسن های بیش از حد به طور هم زمان تزریق می شوند.
واقعیت: شما ممکن است نظریه هایی را شنیده باشید که نشان می دهد برنامه واکسن توصیه شده سیستم ایمنی کودکان خردسال را بیش از حد بار می آورد و حتی ممکن است باعث اوتیسم شود. اما تحقیقات نشان می دهد که فاصله گرفتن از واکسن ها سلامتی کودکان را کاهش نمی دهد و خطر ابتلا به اوتیسم را کاهش نمی دهد و همانطور که در بالا ذکر شد ، آنها را در معرض خطر بیماری های بالقوه کشنده قرار می دهد.
اگر کودک شما از نظر رشد تأخیر دارد یا پرچم های قرمز دیگری برای اوتیسم مشاهده کرده اید ، بلافاصله قرار ملاقات با پزشک متخصص اطفال خود بگذارید. در حقیقت ، ایده خوبی است که کودک خود را توسط پزشک معاینه کند ، حتی اگر او بر اساس برنامه خود به مراحل رشد رسیده باشد. آكادمی اطفال آمریكا توصیه می كند كه همه كودكان غربالگری های معمول رشد و همچنین غربالگری های ویژه اوتیسم را در 9 ، 18 و 30 ماهگی انجام دهند.
برای غربالگری اوتیسم برنامه ریزی کنید. تعدادی از ابزارهای غربالگری تخصصی برای شناسایی کودکان در معرض خطر اوتیسم تولید شده است. اکثر این ابزارهای غربالگری سریع و ساده هستند ، شامل سوالات مثبت یا منفی یا چک لیست علائم هستند. پزشک متخصص اطفال نیز باید نظرات شما را در مورد رفتار کودک دریافت کند.
به یک متخصص رشد مراجعه کنید. اگر متخصص اطفال در هنگام غربالگری علائم احتمالی اوتیسم را تشخیص داد ، کودک شما باید برای ارزیابی جامع تشخیصی به متخصص ارجاع شود. برای تشخیص نمی توان از ابزارهای غربالگری استفاده کرد ، به همین دلیل ارزیابی بیشتری لازم است. یک متخصص می تواند تعدادی آزمایش برای تعیین اینکه کودک شما اوتیسم دارد یا نه انجام دهد. اگرچه بسیاری از پزشکان قبل از 30 ماهگی کودک مبتلا به اوتیسم را تشخیص نمی دهند ، اما آنها قادر به استفاده از روش های غربالگری برای تعیین زمان خوشه ای از علائم مرتبط با اوتیسم هستند.
به دنبال خدمات مداخله زودهنگام باشید. روند تشخیص اوتیسم مشکل است و گاهی ممکن است مدتی طول بکشد. اما می توانید به محض اینکه به کودک خود تاخیر در رشد دارید ، از درمان آن بهره مند شوید . از پزشک خود بخواهید که شما را به خدمات مداخله زودرس ارجاع دهد. مداخله زودهنگام یک برنامه بودجه ای فدرال برای نوزادان و کودکان نوپا با معلولیت است. کودکانی که چندین علائم هشدار دهنده اولیه را نشان می دهند ممکن است دچار تاخیر در رشد شوند. این افراد خواه معیارهای کامل اختلال طیف اوتیسم را داشته باشند یا نه ، از مداخله زودهنگام بهره مند می شوند. به عبارت دیگر ، خطر رویکرد انتظار و دیدن بیشتر از دریافت مداخله زودهنگام است
راجع به اعداد رند اشتباه نکن! ✓ورود به کانال یوتیوب
تبلیغات نامحدود افزایش بازدید و افزایش فروش
جهت ورود به اینستاگرام من اینجا را کلیک کنید
در 60 ثانیه وبلاگ خودتو بساز !!
رپورتاژ آگهی ثبت کن و دیده شو !!
مشاهده
وبلاگ سبک زندگی
مطلب مرتبط
تفاوت سروتونین و دوپامین
مطلب مرتبط
خواص و فواید انبه برای بدن
